==========================

Mity i

Saxo Grammaticus był innym autorem, pochodzącym z Danii. Saxo napisał "Gesta Danorum", zwane też "Czyny Danów", również w okolicach 1220 r.n.e., ale w przeciwieństwie do Snorriego nie ma u niego takiej pasji jaką Snorri wykazał dla Nordyckich Bogów i Bogiń, prezentując ich jako ludzi, którzy poprzez swą przebiegłość i umiejętności stworzyli z siebie Bogów. Saxo również mocno zaniżył role Bogiń w panteonie Nordyckim, często deprecjonując je i portretując jako

Dana historia może przewijać się fragmentarycznie w wielu różnych miejscach. Popularna opowieść o tym jak Odyn stworzył runy nie zostały znalezione w żadnej z sag, i nawet jeśli ocalałe fragmenty spróbujemy złożyć w całość, nadal obraz pozostanie niekompletny. Dla naszych celów, wię

Symbole są tak stare jak ich pochodzenie, warto więc przyjąć iż znaki runiczne mogły isntieć na długo przed okresem gdy wojownicze grupy Aesirów wogóle o nich usłyszały. Z dużym prawdopodobieństwem Odyn zaadaptował symbole, które znalazł wędrując po kraju Vanirów, następnie tworząc z nich i rozwijając je w to co dziś zwiemy runami

SAgi opowiadają nam, że było to na drodze samo-ofiary, poprzez którą stał się mądry. Wtedy też wpadł w stan inspiracji, poprzez który stał się najmądrzejszym. Żadna pojedyńcza opowieść nie ralcjonuje tej wędrówki Odyna w poszukiwaniu wiedzy, ale jest sporo materiału z nią związanego.
Poniżs

Wojownicze plemię nomadów najechało krainę zasiedloną przez Vanirów. Plemię to, konsekwentnie nazywane Aesirami, było okrutne i przybyło, jak donosi Snorri Sturlusson, z Azjii. Stwierdzając iż obcy przybysze naruszyli ich terytorium, Vanirowie, którzy byli ludem pokojowym, postanowili nie oddać swych ziem bez walki. W ten sposób Vanirowie rozpoczęli wojnę z Aesirami w obronie swojej ziemi.

Niestety wokół ziem Vanirów, leżały również siedziby Gigantów - zaprzysiężonych wrógów zarówno plemion Vanirów jak i Aesirów. Stwierdziwszy iż ich siła leży w jedności, Vanirowie i Aesirowie zawarli pokój, wymieniając zakładników i potwierdzając zawarte przymierze poprzez plucie przez każdego z członków plemienia do wspólnego naczynia. Vanirowie wysłali do Aesirów jako zakładników: Niorda i jego dzieci, Freya i Freyę. W zamian Aesirowie wysłali do Vanirów Hoenira

Kvasir był bardzo mądry. Powędrował więc do Midgardu, ucząc ludzi i przygotowując drogę dla Riga, który nadszedł po nim. Jego mądrość była tak legendarna, że wzbudziła zazdrośc dwóch karłów - Fiallara i Gallara. Zabili więc Kvasira dla jego krwi, którą zmieszali z miodem i uważyli z tej mieszanki miód pitny. Ten właśnie miód był zwany "Miodem Inspiracji", "Miodem Skaldów" lub "Świętym Miodem" (Odhroerir/Odh-ruh-rir). Ktokolwiek go spróbował stawał się mądry.

Jak zwykle, z darami bywa - trzeba było i za ten zapłacić. Karły - mordercy zostały złapane i ukarane, nie za zabicie Kvasira, ale za kolejne morderstwo - Gillinga, jednego z gigantów i jego żony. Jego syn SuttungR pomścił śmierć ojca. Ceną okupu za zabicie Gillinga był właśnie miód poezji, przetrzymywany przez karły w trzech naczyniach: Odhroerir (Inspiracja), S

Odyn miał dwa kruki zwane Huginn (Myśl) i Muninn (Pamięć), które opowiadały mu jak toczą się losy ludzi w Midgardzie. Gdy otrzymał wiadomość o Kvasirze, opuścił swój tron w Asgardzie, zwany Hlithskjolf, i wyruszył na poszukiwanie Świętego Miodu. Spotkał po drodze dziewięciu olbrzymów, którzy ścinali siano dla rolnika. Rolnik - gigant, zwany Baugi był bratem Suttunga. O

Po tym fakcie Odyn udał sie do Baugiego po prace. Jako zapłatę za nią, Odyn poprosił Baugiego o doprowadzenie go do komnaty Gunlod. Baugi nie chciał się zgodzić, ale stojąc w obliczu zmarnowania plonów, nie miał wyjścia. Odyn wykonał swoją część pracy i Baugi zabrał go ze sobą w góry. Niestety nie byli w stanie znaleźć wejścia, więc Odyn był zmuszony stworzyć świder (lub szydło, szpikulec) zwany Rati. Odyn poprosił Baugiego aby wykonał prz

Wtedy też, wewnątrz góry, Odyn uwiódł Gunlod i otrzymał od niej w zamian możliwość skosztowania Świętego Miodu. Jednakże Odyn nie połykał miodu i co więcej był w stanie opróżnić wszystkie trzy naczynia z ich zawartości.

Posiadająć moc latania, Odyn uciekł z gór do Asgardu, ścigany przez rozzłoszczonego Suttunga. Na szczęście Bogowie oczekiwali jego przybycia i byli w stanie zniszczyć Suttunga ogniem. Odyn bezpiecznie opróżnił zawartość ust do trzech naczyń. Pomimo zawieszenia broni między Vanirami i Aesirami, Vanirowie bardzo podejrzanie traktowali magiczne umiejętności Mimira, i prawdopodobnie zabili go. Jego głowa została zwrócona Aesirom, a Odyn zasmucony jego losem zabezpieczył ją za pomocą

Obie wersje zgadzają się co do jednego, - miód został również zdeponowany w studni lub w naczyniu obok studni. Trzy naczynia były teraz nazwane: Heiddraupnir (rzucający światło), to było czaszką Mimira, głową lub studnią; Hoddrofnir (Otwierający skarby) - róg; i Odhroerir (wzbudzający serce), który był prawdopodobnie również rogiem, jako iż rogi występują parami, podczas gdy czaszki pojedyńczo. Trzy źródła/studnie należały do trzech Norn zwanych też siostrami przeznaczenia (Wyrd).

Pierwsza siostra była zwana Urdr (Norna przeszłości), druga Verdandi (Norna teraźniejszości) a trzecia Skuld (norna przyszłości). Zważywszy na podobieństwo słów Skuld i skull (czaszka - przyp. od tłum.), studnia przyszłości była prawdopodobnie tą przy której Odyn umieścił gł

Teraz obejrzyjmy w jaki sposób Odyn stał się mądry a następnie wszechwiedzący. "Havamal" opowiada nam jak Odyn wisiał na drzewie światów, wokół którego zbudowana jest kosmologia Germańska, przez dziewięć dni i dziewięć nocy. Nie otrzymał jedzenia ni rogu do picia, włócznią raniony.

W każdą z dziewięciu nocy, odwiedził jedną z gałęzi lub jeden z konarów drzewa. Na każdym z nich zawieszony jest jeden z dziewięciu światów i w każdym z dziewięciu światów Odyn znalazł jedną z dziewięciu run. Wyczerpany, lecz wzbogacony o mądrość, Odyn wrócił ze swej wędrówki aby odwiedzić studnię Mimira.

W tym miejscu legenda o Sigdrifie przejmuje naszą opowieść. Odyn stanął przy studni, która była również drogą do Germańskiego świata umarłych - Hel. Założył hełm i wziął w rękę miecz Brimir. Oddał oko Mimirowi, aby otrzymać pozwolenie na spróbowanie miodu inspiracji. Zazwyczaj przyjmuje się iż było to le

Po tym doświadczeniu, Odyn ułamał gałąź Yggdrasila i sporządził z niego swą słynną włócznię, Gungnir. Od tej pory Gungnir jest określany wszędzie indziej jako "jesion włócznia". Logicznym wydaje się przyjęcie iż drzewo życia było cisem, jako iż jest też opisywane jako "Cis Świata" w innych opowieściach. Oczywiście nie jest to pierwsza włócznia w tej opowieści. Odyn rozpoczął swoje wyzwanie raniony inną włócznią, gdy wisiał na drzewie. Ta włócznia jes

Tak więc Odyn miał dwie włócznie.

Jesion:
Staroangielski: æsc "jesion," również "włócznia z jesionu,"
z Pragermańskiego. *askaz, askiz (staronorweski: askr, staroskandynawski: ask, średniowieczno-duński esce, germański Esche),
rdzeń indoeuropejski *os- "jesion" (Rosyjski. jasen, Litewski uosis "jesion").
jesion był preferowanym drzewem na drzewce włóczni, więc w staroangielskim æsc czasami znaczyło po prostu włócznię (cf. æsc-here "oddzi