Wigilia jest świętem rodzinnym. Ok. godz. 17.00 zaczynają bić dzwony w kościołach, obwieszczając początek Świąt Bożego Narodzenia. Wielu Norwegów udaje się wtedy do kościołów. Jeśli chodzi o wieczerzę wigilijną, dania różnią się zależnie od regionu. Głównym daniem mogą więc być: wieprzowe żeberka, suszone żeberka baranie, ale równie dobrze dorsz. Do jedzenia można podać piwo lub akwawitę. Dzieciom podaje się typowo bożenarodzeniowy drink "julebrus" (słodki, gazowany, czerwony napój). Ulubionym deserem jest krem ryżowy. Szczęśliwiec, który znajdzie w swym kremie ukryty migdał, otrzymuje w nagrodę marcepanową świnkę.

Zgodnie z norweską tradycją ludową, w każdym gospodarstwie na wsi mieszka ukryty w stodole gnom. Jeśli gospodarz nie dba odpowiednio o swojego gnoma, może go spotykać z jego strony wiele psot i złośliwości. Dlatego też wielu Norwegów wystawia w Boże Narodzenie dla swojego gnoma miseczkę z kaszką ryżową, suto okraszoną cukrem i cynamonem. Jest wiele odmian gnomów w Norwegii, a jeden z głównych odgrywa podobną rolę, jak Święty Mikołaj w innych krajach.

Po wieczerzy wigilijnej wiele rodzin śpiewa wspólnie kolędy, stojąc wokół udekorowanej choinki. Zaraz potem bożenarodzeniowy gnom lub Św. Mikołaj przynoszą grzecznym dzieciom prezenty.

Czas między Wigilią a Nowym Rokiem nazywany jest "romjulen". 25-go grudnia odbywa się w kościołach specjalna msza. Jeśli chodzi o jedzenie, głównie przygotowuje się przeróżne dania z ryb, suszonego mięsa, a także specjalne kiełbaski. Dzieci przebierają się za bożenarodzeniowe gnomy i odwiedzają kolejne domy, gdzie śpiewają w progu kolędy, dostając w zamian łakocie. W instytucjach i szkołach organizowane są przyjęcia bożenarodzeniowe z kolędowaniem wokół choinki i poczęstunkiem, składającym się z ciasteczek i bożenarodzeniowych napojów na gorąco.